به سلامتی مادر و همیشه و همیشه فقط مادر …

عدم پشیمانی از خیانت معمولاً روشی برای حفاظت از خود و ادامه انکار به خیانت است. اجازه بدهید کمی در این مورد فکر کنیم. وقتی کسی راه خیانت را پیش می‌گیرد، علائم هشدار و توقف زیادی سر راه خود می‌بیند. بارها و بارها ندای درونیشان از آنها سوال می‌کند که چه می‌کنند و هشدار می‌دهد. همه آنها در اعماق قلب خود می‌دانند کاری که می‌کنند اشتباه محض و خودخواهانه است اما برای گذر از آن علائم هشدار و ادامه راهشان، باید دنبال چیزی برای توجیه کار خود باشند. 

راه‌های زیادی برای توجیه خیانت وجود دارد. آنها به خود می‌گویند که آنچه می‌خواهند را در حضور همسرشان پیدا نمی‌کنند، فکر می‌کنند همسرشان آنها را درک نمی‌کند، بارها به خود قول می‌دهند که فقط یک بار مرتکب این اشتباه می‌شوند. خودشان را گول می‌زنند که اینکار هیچ ضرری به دنبال ندارد چون می‌توانند اوضاع را کنترل کنند و هیچکس نخواهد فهمید که چه می‌کنند. 

و همانطور که می‌بینید همینطور و همینطور به خودشان دروغ می‌گویند. نمی‌خواهند یا نمی‌توانند واقعیت موضوع را همانطور که هست ببینند و در تلاشند که عزت نفسشان را حفظ کنند. خیلی‌ها خیانت را مثل یک سرگرمی می‌بینند و هیچوقت درمورد این موضوع با خودشان صادق نیستند. هیچوقت با خودشان نمی‌گویند که ، "من به همسرم خیانت می‌کنم چون آدم ضعیف و خودخواهی هستم و برای خودم احترامی قائل نیستم." همانطور که می‌توانید تصور کنید هیچکس چنین حرفهایی با خود نمی‌زند. افراد کمی هستند که این واقعیت را می‌پذیرند.

به همین خاطر در ذهن خودشان باید این موضوع را طوری جلوه دهند که خیانت اصلاً مسئله مهمی نیست و حتی وقتی همسرشان پی به خیانت آنها می‌برد، از موضع خود پایین نمی‌آیند. بااینکه می‌دانند آنچه به خودشان قبولانده اند دروغ محض است اما باز هم نمی‌پذیرند که کارشان اشتباه بوده است. تعداد کمی از افراد هستند که 180 درجه از باور سابق خود برمی گردند و اشتباهشان را می‌پذیرند.

خیلی وقت‌ها هم افراد به این خاطر بعد از خیانت احساس پشیمانی نشان نمی‌دهند چون می‌خواهند فراموشش کنند. خیلی‌ها ایمیل می‌زنند و درمورد اینکه می‌دانند چقدر همسرشان از خیانت آنها ناراحت است و قلبش شکسته است حرف می‌زنند. می‌گویند که هیچوقت چنین واکنشی را از طرف همسرشان انتظار نداشته اند و فکر نمی‌کردند که روزی دستشان رو شود. باید قبول کنیم که برای فرد خائن هم اوضاع چندان ساده نیست. 

آنها می‌خواهند با سرعت هرچه تمامتر اوضاع درست شده و دوباره به حالت اول برگردد. به همین خاطر اصلاً دوست ندارند درمورد آن حرف بزنند. نمی‌خواهند جزئیات مطلب را با شما در میان بگذارند چون می‌دانند اگر اینکار را بکنند فقط عصبانی تر و از آنها دورتر می‌شوید. سعی می‌کنند از اینکار اجتناب کنند به همین خاطر اشتباه می‌کنند و دهانشان را می‌بندد و هیچ حرفی نمی‌زنند.  

از آنها بخواهید که برای کارشان ابراز تاسف و پشیمانی کنند. خیلی وقت‌ها قبل از اینکه همسرتان خودش ابراز پشیمانی کند، شما باید از او بخواهید. باید برای او روشن کنید که بدون ابراز پشیمانیش حاضر نیستید به زندگی با او ادامه دهید. باید از او بخواهید که روبه رویتان بنشیند و درمورد موضوع با شما حرف بزند. باید بگویید که تا زمانیکه درمورد این موضوع حرف نزند مشکل برطرف نمی‌شود.