سلام آفريده جون دست رو دل نذار خونه من نمي دونم چي بگم بسكه غر زدم مشهور شدم حالا تازه داري ميفهمي من چي ميگم حالا مي فهمي چرا همش غر ميزنم اما خدا با ماست يه وقت نري از اين دانشگاه افسريا ها بلا به دور ميگم چرا نزديك انتحاب رشته نمي كني وقتي نمي ذارن بري راه دور آبجي گلم ولي دانشگاه هم جز بدبختي و اعصاب خرد كردن هيچي نداره اما دركت ميكنم